Emerging Dun to niesamowicie elastyczny, lecz nieco wymagający podczas wiązania wzór emergera jętki. Jego autorem jest Oliver Edwards. My uważamy, że to dobry sprawdzian dla każdego, kto chcę się zmierzyć z innowacyjnymi technikami wiązania, które autor tego wzoru propaguje. Zapraszamy do imadeł!
Lista materiałów (Emerging Dun – BWO Variant)
Hak
O długim trzonku i z grubszego drutu. Prosty lub zakrzywiony. My wybieramy Partridge YH1A w rozmiarze 16.
Nić
Danville Spiderweb
Ogonek
Kilka promieni z okrywy kuropatwy
Odwłok
Sparkle Yarn w kolorze oliwkowym
Tułów
Sparkle Yarn w kolorze oliwkowym + pianka do pakowania elektroniki
Skrzydełko
3 x CDC w kolorze szarym
Odnóża
Te same 3 CDC, z których zbudowane są skrzydełka
Kasujemy zadzior i umieszczamy hak w imadle.
Wchodzimy nicią w połowie trzonka haka.
Bierzemy okrywę kuropatwy. Najlepiej taką z grzbietu. Te pióra mają proste promienie, idealne na ogonki.
Odrywamy od stosiny pęczek promieni. Niech ich będzie kilka.
Przywiązujemy, pracując w kierunku kolanka. Zatrzymujemy się na wysokości miejsca, w którym był zagnieciony obecnie zadzior.
Do zbudowania odwłoka użyjemy Sparkle Yarn w kolorze oliwkowym. Ta, której my używamy, ma trzy główne włókna (3 ply). Dlatego usuwamy jedno z nich. Przygotujcie ok. dziesięciocentymetrowy kawałek tej włóczki.
Włóczka jest równa na całej długości, więc trzeba ją przysposobić do użycia 😉 . Robimy to, „temperując” ją z jednej strony. Używamy do tego celu palca wskazującego i kciuka. Po prostu wyrywamy nieco włókien. Interesuje nas uzyskanie efektu jak ten widoczny na zdjęciu.
Teraz robimy nicią dwa-trzy nawoje w stronę oczka i przywiązujemy włóczkę kolejnym nawojem. Tylko ją łapiemy. Włóczka powinna być złapana nicią w miejscu, z którego nie wyrywaliśmy włókien, podczas temperowania 😉 . Ten zwężony odcinek powinien zwisać teraz w kierunku oczka.
Następnie trzymając jedną dłonią nawijarkę, lekko napinając nić, ciągniemy delikatnie drugą dłonią włóczkę w kierunku kolanka. Robimy to do uzyskania efektu widocznego na zdjęciu. Następnie zabezpieczamy włóczkę kilkoma nawojami nici, pracując w kierunku kolanka.
Włóczka zwisa w stronę kolanka, a my budujemy nicią niewielki stożek. Następnie parkujemy nić w miejscu widocznym na zdjęciu.
Wracamy do włóczki. Nawijamy ją nawój za nawojem. Przed wykonaniem każdego skręcamy ją dość mocno. Mają powstać segmenty odwłoka i mają być one wyraźnie zaznaczone. Kiedy przykryjemy cały stożek, zabezpieczamy włóczkę nicią. Możecie tak, jak widać na załączonym obrazku, nawinąć nawój więcej i załapać go nicią. Pod żadnym pozorem nie obcinajcie pozostałości włóczki! Wykonamy nią jeszcze cztery nawoje, zanim się jej na dobre pozbędziemy.
Włóczka wisi przywiązana, a my wycinamy z pianki dwa paski po ok. pięć centymetrów długości i trzy – cztery milimetry szerokości.
Przywiązujemy je po obu stronach odwłoka, w miejscu parkowania nici.
Pozbywamy się końcówek przywiązanej pianki i przechodzimy nicią w stronę oczka. Na odległość dwóch nawojów włóczki.
Wykonujemy te dwa nawoje i znów łapiemy włóczkę niciom. Ponownie nie odcinamy jej! Niech zwisa w kierunku oczka.
Czas na skrzydełko. Bierzemy trzy CDC układamy je na sobie. Czubki mają być zrównane. Układamy je zgodnie z profilem piór – mają się „przytulać”.
Następnie odrywamy dolne promienie i…
…łapiemy jednym nawojem na ostatnim nawoju włóczki. Bardzo ważne, aby pióra były centralnie na nim!
Teraz trzymając napiętą nić, ciągniemy za dudki piór w kierunku oczka. Robimy tak do uzyskania satysfakcjonującego efektu. Następnie dokładamy kilka nawojów nici – zabezpieczamy skrzydełko. Niech będzie ono nieco krótsze od odwłoka. To w końcu jest emerger! 😀
Nić ponownie wędruje na „goły” trzonek w stronę oczka. Znów musimy dołożyć dwa nawoje włóczki. Nie odcinamy pozostałości CDC – jeszcze nam się przydadzą.
Przed wykonaniem dwóch ostatnich nawojów włóczką, kładziemy CDC wzdłuż trzonka w kierunku oczka i wykonujemy nawoje, łapiąc je włóczką 🙂
Porządnie zabezpieczamy włóczkę nicią i odcinamy pozostałość.
Kończymy tułów muchy, otaczając go z obu stron oczekującą pianką. W dalszym ciągu nie odcinamy CDC.
Przywiązujemy piankę tuż przed oczkiem i odcinamy pozostałości z obu stron.
Teraz wycinamy stosiny piór, lecz zostawiamy nieco sterczących promieni. To z nich zrobimy odnóża emergera. Przechodzimy nicią do oczka i wykonujemy nawoje przed sterczącymi promieniami CDC.
To spowoduje, że zaczną układać się w stronę kolanka. Możemy teraz spokojnie zakończyć muchę przy oczku. Emerging Dun jest gotowa.
Poprzez dopasowanie kolorów odwłoka, ogonka i skrzydełka oraz rozmiaru haka możecie imitować tym wzorem, emergera każdej jętki – no może oprócz jętki majowej 😀 . Serdecznie polecamy.
