Parachute BWO Dun to kolejny wzór, którym imitujemy tę niewielką, oliwkową jętkę z błękitnymi skrzydełkami. Z doświadczenia wiemy, że warto mieć w pudełku, kilka imitacji tego owada. Tę dzisiejszą polecamy szczególnie na te najbardziej wybredne, „złośliwe” 😀 lipienie z mocno uczęszczanych przez muszkarzy rzek. Zapraszamy do imadeł!
Lista materiałów (Parachute BWO Dun)
Hak:
Rozmiar 16, 18, 20. Prosty trzonek o standardowej długości + cienki drut. Polecamy Top Fly Br 203.
Nici:
Będą potrzebne dwie. Do uwiązania muchy Veevus 16/0 w kolorze szarym i do wykonania jeżynki Danville Spiderweb.
Ogonek:
Kilka promieni z szarego pióra okrywowego koguta genetycznego.
Odwłok:
Kapok Dubbing w kolorze oliwkowym.
Tułów:
Kapok Dubbing w kolorze jasnobrązowym.
Skrzydełko:
Para post wings w kolorze srebrnym.
Jeżynka:
Szare pióro okrywowe koguta genetycznego – ten sam kolor co ogonek.
Umieszczamy hak w szczękach imadła.
Wchodzimy nicią, zostawiając nieco miejsca przy oczku. Nić parkujemy mniej-więcej w 2/3 długości haka.
Bierzemy Para post wings. Pojedynczy pęczek będzie idealny do muchy na haku w rozmiarze 16. Jeżeli będziecie wiązali na mniejszych hakach, polecamy ten pęczek nieco odchudzić. W ten sposób unikniecie „przegrubienia” tułowia muchy.
W miejscu parkowania nici przywiązujemy pęczek Para post wings. Nie wykonujcie zbyt wielu nawojów – kilka powinno wystarczyć, aby Para post wings był przywiązany solidnie.
Następnym krokiem jest odcięcie sterczącego w stronę kolanka Para post wings. Trzeba to zrobić pod kątem. Tak, aby…
…nawijając teraz nitkę w kierunku kolanka, utworzyć stożek, który widzicie na zdjęciu. To dość ważny moment. Od tego zależy jaki kształt będzie miał odwłok naszej muszki. Nie śpieszcie się 🙂 i zróbcie to dokładnie.
Kiedy podstawa odwłoka jest już pięknym stożkiem, czas przygotować pióro genetyka, z którego zbudujemy jeżynkę. Odcinamy dudkę wraz z grubą częścią stosiny. Odrywamy z obydwu stron stosiny po kilka promieni, aby uzyskać w efekcie, widoczne na zdjęciu, gotowe do przywiązania pióro.
Nić mamy zaparkowaną na końcu stożka. Przykładamy „gołą” stosinę pióra do stożka, tak aby błyszcząca strona pióra była skierowana ku dołowi. Pióro zaś ma sterczeć w kierunku oczka haka. Następnie kilkoma nawojami, przywiązujemy pióro. Niech to będzie naprawdę kilka nawojów. Pracujemy nicią do miejsca, gdzie stożek się kończy.
Czas na budowę ogonka. Do tego celu wykorzystamy kilka promieni z większego pióra okrywowego koguta genetycznego.
Odrywamy je zdecydowanym ruchem od stosiny i…
…u przednio przesuniętą do początku stożka nicią, przywiązujemy je do trzonka haka. Pracujemy nicią w kierunku kolanka.
Ogonek nie powinien być długi. Niech ma maksymalnie długość ciała muchy.
Pamiętajmy, że dun jest imitacją sub imago jętki. To stadium rozwoju, posiada zawsze „nieco” krótszy ogonek niż imago, u którego może on być kilkukrotnie dłuższy niż długość całego ciała owada.
Zatrzymujemy się tuż przed kolankiem haka. Przywiązywanie ogonka finalizujemy wykonaniem jednego nawoju pod ogonkiem – to spowoduje, że przywiązane promienie się rozdzielą. Nić pozostaje zaparkowana tuż przed kolankiem. My zaś odcinamy sterczące w kierunku oczka pozostałości promieni, z których zbudowaliśmy ogonek. Przycinamy je do długości odwłoka muchy.
Teraz czas na zbudowanie odwłoka i tułowia. Do tego celu wykorzystamy dubbing z kapoka w dwóch kolorach. Na początek bierzemy niewielką ilość tego oliwkowego.
Po naniesieniu go na nić nawijamy stożkowaty odwłok muchy. Nić parkujemy na końcu stożka.
Następnie unosimy Para post wings i pióro i pracując nicią dookoła nich – najpierw w górę, a następnie w dół. Po tym Para post wings i pióro koguta powinny sterczeć, pięknie w górę – tak jak widzicie to na zdjęciu. Dodatkowo wykonujemy kilka nawojów tuż przed stworzonym właśnie skrzydełkiem (postem).
Teraz nanosimy na nić brązowy dubbing z kapoka i przy jego użyciu budujemy tułów muchy. Nawijamy go przed i za postem. Niech będzie go dosłownie troszkę. Tułów ma być jedynie zaznaczony.
Kiedy tułów jest gotowy, nić zostaje zaparkowana przy oczku. Tam też finiszujemy i odcinamy nić.
Tak przygotowana mucha powinna teraz zmienić pozycję w imadle na tę, którą widzicie na zdjęciu.
Przychodzi także czas na zmianę nici w bobince 😉 . Czas na Spiderweb. Wchodzimy nią na przygotowaną podstawę posta, tak jak wcześniej wchodziliśmy na hak. Wykonujemy kilka nawojów – najlepiej do końca posta i z powrotem do jego podstawy. Wtedy będziemy pewni, że jest zamontowana solidnie 😉
Nić czeka przy podstawie posta, a my chwytamy za czubek pióra i nawijamy je na post, pracując w kierunku trzonka haka. Staramy się, aby nawoje nie nakładały się na siebie. Kiedy dotrzemy do tułowia, zabezpieczamy pióro oczekującą na nie nicią. Następnie finiszujemy między jeżynką a tułowiem, uważając, aby nie przywiązać do haka sterczących we wszystkie strony świata 😉 , promieni jeżynki. Odcinamy nić.
Mucha wraca do pierwotnej pozycji w imadle. Pozostaje już tylko skrócić post – nie musi być krótki. Ryby i tak go nie widzą, a my będziemy lepiej widzieć muchę na wodzie, gdy on będzie dłuższy.
To wszystko. Mucha jest gotowa.
Polecamy poeksperymentować z kolorami odwłoka, tułowia, ogonka i jeżynki. Mając ją w pudełku w wielu kolorach (odcienie brązu i zieleni) – będziecie z niej jeszcze bardziej zadowoleni.
Polecamy Parachute BWO Dun szczególnie wtedy kiedy widzicie płynące po wodzie „żagielki”, ale nie możecie się „dobrać” do zbierających je ryb. Już nie raz nie dwa, nie dwadzieścia dwa, udowodniła swoją skuteczność! Pozdrawiamy!
