Pióra konturowe – Pokrywy

Pióra pokrywowe czyli pokrywy:

  • naskrzydłowe,
  • podskrzydłowe,
  • nadogonowe,
  • podogonowe

spełniają funkcję wypełniającą. Przykrywają miejsca między lotkami oraz sterówkami – piórami służącymi ptakom do latania. Dzięki nim skrzydła i kuper są opływowe.

Jeżeli chcecie się dowiedzieć jak możemy ich używać, oglądajcie zdjęcia i czytajcie opisy. Zapraszamy!!!

Na zdjęciu jest sześć piór. 

Są to pokrywy naskrzydłowe i podskrzydłowe ze skrzydeł Słonki. Jak widzicie pióra z jednej grupy mogą się bardzo od siebie różnić. Łączące je cechy to mocne haczyki na promieniach i mało elastyczne grube stosiny. Nie są to zalety ponieważ do wykonania skrzydełek się nie nadają gdyż promienie są za krótkie, a przez te mocne haczyki i zbyt grubą stosinę, trudno z wykonać z nich jeżynki mokrej muchy. (Są do tego lepsze pióra). Jest jednak dla nich zastosowanie… 

Wystarczy, że uda nam się znaleźć pióro o w miarę równej stosinie, a będziemy mogli z niego wykonać…

pokrywę (nomen omen) tułowia imitacji larwy jętki z rodziny zmarwlocikowatych (Heptageniidae).

Idąc dalej prezentujemy siedem piór. 

Są to pokrywy naskrzydłowe i nadogonowe Kuropatwy zwyczajnej. Dwa pierwsze od prawej to pokrywy nadogonowe i one nas interesują najbardziej.

Pozostałe pięć pokazujemy wam, aby uwypuklić różnicę między tymi z ogona i tymi ze skrzydeł. Dotyczą ich te same obciążenia co tych wyrwanych ze skrzydła Słonki.

Pokrywy nadogonowe Kuropatwy. Oprócz tego, że są to piękne pióra pokrywowe…

to ich promienie są: długie, proste i niezbyt mocno połączone haczykami. Te cechy czynią z nich idealny materiał do wykonywania „ogonków” much. Suchych much, mokrych much, nimf, a nawet małych streamerów.

Na zdjęciu emerger BWO – ogonek został wykonany z kilku promieni pokrywy nadogonowej kuropatwy

Na zdjęciu widzicie najsławniejsze pióro pokrywowe na świecie. Pokrywa nadogonowa Pawia indyjskiego.

To z niego odrywamy popularne „Peacock Herl”. Można chyba zaryzykować stwierdzenie, że gdyby nagle zabrakło tego pióra, było by nam wiążącym muchy bardzo smutno. 

„Peacock Herl” wykorzystujemy do: budowania tułowi emergerów na zdjęciu Klinkhåmer Special,

i tułowi nimf, na zdjęciu Pheasant tail nymph (variant).

odwłoków suchych much, na zdjęciu John Storey.

odwłoków mokrych much, na zdjęciu wielki spider na haku 10 uwiązany do zadań specjalnych.

„Peacock herl” ma o wiele więcej zastosowań i opowiemy Wam o nich w osobnym odcinku. Teraz zobaczcie jak pięknie błyszczy w słońcu…