Nadszedł czas by odpowiedzieć na pytania, które zostały postawione we wpisie Zestaw do metody muchowej.
Przypomnijmy je sobie:
- Gdzie jest ciężarek?
- Jak tym rzucać skoro nie ma obciążenia?
- Jak to lata skoro muszka jest taka mała i leciutka?
Pytania dotyczą bezpośrednio wykonywania rzutów zestawem muchowym.
Otóż właśnie sznur muchowy jest odpowiedzialny za rzuty. Narzędzie to umożliwia podanie muchy na pożądaną odległość. Nie jest to jedyna funkcja sznura, ale o tym kiedy indziej. Teraz skupimy się na kategoryzacji sznurów.
Pierwsze kryterium podziału
Klasyfikacja AFTM od 1 do 12, tak samo jak wędki i kołowrotki. Na podstawie tego kryterium dopasowujemy sznur do zestawu. Na zdjęciu znajdziecie przykład oznaczenia.
Drugie kryterium podziału
Budowa sznura (kształt) i tu dwa najważniejsze rodzaje:
- DT (Double Taper) – koniczny z obu stron.
- WF (Weight Forward) – zakończony z jednej strony głowicą.
Powyższe sznury są najczęściej spotykane i stosowane. Na początku przygody z metodą muchową spotkacie się właśnie z nimi. Są jeszcze inne sznury, nazwijmy je „specjalistycznymi”, pojawią się one w naszym poradniku na późniejszym etapie ;-).
Trzecie kryterium podziału
Zachowanie w wodzie (Pływalność):
- Pływające (F) (Floating)
- Bardzo wolno tonące – neutralne (I) (Intermediate)
- Tonące (S) (Sinking) – ten parametr jest stopniowany od 1 do 6. Stopnie określają szybkość tonięcia linki w metrach na sekundę.
Tyle informacji o sznurach na początek to i tak bardzo dużo. Będziemy wracać do tematu, kiedy przyjdzie czas na prezentację budowania zestawów do wszystkich odmian metody muchowej.
