Pióra kury w wiązaniu sztucznych much to chleb powszedni. To jedne z pierwszych materiałów, których dotyka początkujący wiązacz. Dlaczego piszemy o nich dopiero teraz, kiedy zbliżamy się do wyczerpania tematu piór w naszym poradniku? Nie zastanawialiśmy się nad tym do tej pory. Tak wyszło naturalnie. Od dziś do połowy grudnia będziemy, pisać tylko o kurakach 🙂 Zapraszamy!
Zacznijmy od przedstawienia „właściciela piór”. Poznajcie Kurę domową, często nazywaną kurą indyjską, bo to właśnie tam, wiele lat temu nastąpiło udomowienie tego ptaka. Więcej na ten temat przeczytacie pod powyższym linkiem. My zaś przejdźmy do charakterystyki upierzenia kury domowej.
Zanim zaczniemy wymieniać typy i rodzaje kurzych piór, musimy zaznaczyć i wyjaśnić ostatecznie, że pisząc pióra kury, mamy na myśli pióra samicy Gallus gallus domesticus. Pióra samca tj. koguta opiszemy osobno, wskazując determinujące wykorzystanie różnice oraz pochodzenie.
Zatem do rzeczy. Pióra kury, jako podstawowy materiał do wiązania sztucznych much, są dostępne w każdym szanującym się sklepie. Są sprzedawane w formie tzw. kapek tj. wypreparowanych kawałków skóry, w których tkwią pióra. „Kapka” to nazwa potoczna, która przyjęła się jako modyfikacja angielskiego słowa „cape” czyli w wolnym tłumaczeniu „peleryna„. Do wiązania much najczęściej używamy piór okrywowych kur. To oznacza, że używamy tych, które rosną na szyi ptaka i jego grzbiecie. Tak też w potocznym języku wiązaczy dorobiliśmy się „kapek szyjnych” i „kapek siodłowych„. Nazwy te są tak mocno zakorzenione w naszym „świecie”, że mimo ich wątpliwej poprawności, idealnie opisują te materiały.
Tu potrzebujemy kolejnego doprecyzowania. Dzisiejszy odcinek jest poświęcony tylko piórom kur „naturalnych”, o tych specjalnie hodowanych dla piór będziemy pisać w następnym odcinku. 🙂
Pióra kury – typy i rodzaje w wiązaniu sztucznych much.
Mamy nadzieję, że teraz już wszystko jest jasne i możemy przejść do prezentacji piór. Na poniższych zdjęciach możecie podziwiać różnorodność kurzych piór.
To zbliżenie przedstawia wyrastające z kapki szyjnej pióra okrywowe kury indyjskiej.
To także okrywy szyjne w popularnym, brązowym kolorze.
Na tym zdjęciu widzicie trzy okrywy szyjne kury indyjskiej. Zwróćcie uwaga na promienie. Co prawda na zdjęciu nie będziecie w stanie ocenić ich miękkości, lecz dokładnie widać, że promienie tych piór nie są ze sobą połączone.
To już „kapka” siodłowa kury indyjskiej…
… i trzy okrywy siodłowe, które z niej wyrwaliśmy. Dokładnie widać różnicę między szyjnymi a siodłowymi.
Poza kształtem, pióra z siodła zawsze będą nieco bardziej okrągłe, możecie zaobserwować, że promienie okrywy z siodła, są mocniej połączone haczykami niż te z szyi ptaka. Pióra z siodła, zawsze będą też większe, niż szyjne. Dla uwypuklenia tych różnic prezentujemy jeszcze dwa zdjęcia:
Okrywa z siodła kury indyjskiej
Okrywa z szyi kury indyjskiej.
Widzicie opisane przez nas różnice? Jak tak to idziemy dalej… jak nie to skupcie się i wytężcie wzrok, a my idziemy dalej 😀
Pióra kury to także różnorodność kolorów. Mamy nadzieję, że zauważyliście to już na wcześniej prezentowanych zdjęciach. Nie będziemy ukrywać, że jesteśmy fanami naturalnych kolorów. W przypadku piór kury jest ich naprawdę dużo.
Pióra kury – Jak używać piór kury w wiązaniu sztucznych much?
Nasi stali czytelnicy już na 100% wiedzą, że skoro będziemy używać piór okrywowych, to są one miękkie i elastyczne. Ich promienie są bardzo słabo połączone haczykami. Dokładając do tego opisaną wyżej ilość kolorów, możemy szybko przechodzić do zastosowania :-).
Zatem….
Pióra kury – Do czego używać piór kury w wiązaniu sztucznych much?
My wiemy, że Wy już wiecie. Soft hackle!!! Jeżynki, bródki, ogonki, odnóża. Tam, gdzie potrzebujemy miękkości i delikatnego „tańca” w wodzie, pióra kury będą idealne! Poniżej kilka zdjęć wykorzystania piór kury w wiązaniu sztucznych much.
Oto wersja popularnej w Polsce brązki złotogłówki. Jeżynka tej nimfy została wykonana z okrywowego pióra szyjnego kury domowej.
To emerger jętki z odnóżami z tej samej okrywy. Wzór z poradnika pana Krystiana Niemego – pozdrawiamy! 😉
To już wersja Black Zulu. Kultowej mokrej muchy pstrągowej. W tym wzorze jeżynka na odwłoku i tułowiu wykonujemy z okrywy szyjnej kury.
To drugi z klasyków. Wariant Royal Coachman z jeżynką wykonaną z okrywy szyjnej kury indyjskiej.
Idziemy dalej w klasyki… Alexandra z jeżynką wykonaną z pióra okrywowego wyrwanego z kapki szyjnej kury indyjskiej.
To zaś The Parker Wet Fly (Wariant) – to kolejna mokra mucha z jeżynką z okrywy kury domowej. Pokazywaliśmy ją Wam już przy okazji prezentacji piór perlicy.
Następnie Greenwell’s glory – mokra mucha z jeżynką z pióra kury domowej i skrzydełkami z lotek szpaka, wykonanymi przy użyciu techniki bunch&split. 😉
Kolejny „klasyk” to Red Tag, mucha, której chyba nie trzeba przedstawiać nikomu.
Mniej ortodoksyjne wykorzystanie, lecz mucha także mokra ;-). To znany Wam już Diving Caddis i skrzydełko zbudowane przy użyciu promieni z pióra kury domowej.
Jeszcze tylko dwie nimfy i konkluzja. 😉 Oto Copper John w wersji z odnóżami z pióra okrywowego kury domowej.
Imitacja dużej larwy widelnicy – ponownie odnóża z okrywy kury.
Podsumowanie
Czy nie dziwi Was, że w zaprezentowanych przykładach użycia nie ma suchej muchy? 10 punktów dla tego, kto zauważył! 🙂 To największy sekret piór kury. Używa się ich głównie do budowy mokrych much. Obok piór bażantów, kuropatw, szpaka i bekasowatych, są jednym z najpopularniejszych wykorzystywanych do tego rodzaju wzorów. Zwróćcie uwagę, że nie przypadkiem zaprezentowaliśmy dziś kilka „starych” wzorów mokrych much. Chcieliśmy pokazać Wam, że używanie piór kury domowej, jest mocno zakorzenione w tradycjach wiązania sztucznych much i nie należmy o tym zapominać! Polecamy pamiętać i używać!
